Preminula je Zagorka Golubović.
Svojim angažmanom i autoritetom, izuzetno je doprinela borbi za očuvanje i zaštitu Zvezdarske šume.
Rođena je 8. marta 1930. godine u Debrcu, opština Vladimirci, kod Šapca. Diplomirala je i doktorirala na Filozofskom fakultetu u Beogradu.
Bila je jedan od prvih profesora angažovanih na Katedri za filozofiju Filozofskog fakulteta u Beogradu 1957, a zatim i na Katedri za sociologiju, osnovanoj 1959. godine. Svojim angažmanom dala je nemerljiv doprinos konstituisanju akademskih studija sociologije i antropologije u Srbiji. Zaslužna je za postizanje velikog ugleda i značaja ovih disciplina na međunarodnom planu. Koristeći iskustva koja je stekla kao stipendista Britanskog saveta 1957. i 1958. godine, kao student istraživač na Univerzitetu u Notingemu u Engleskoj, profesorka Zagorka Golubović je uvela više nastavnih predmeta koji će postati deo osnovnog kurikuluma sociologije do današnjeg dana (sociologija porodice, sociokulturna antropologija). Ona je bila suosnivačica postdiplomske Katedre za interdisciplinarnu antropologiju, što je u ono vreme predstavljalo jedinstvenu inicijativu za uvođenje interdisciplinarnog koncepta studija, koji je postao standard postdiplomskih studija na velikom broju univerziteta u Srbiji.
Profesorka Zagorka Golubović svojim je ukupnim pregalaštvom obeležila razvoj naše sociologije u drugoj polovini XX veka i kao profesionalna i dosledna intelektualka dala ogroman doprinos ugledu i značaju sociologije u međunarodnoj akademskoj zajednici, ali i široj kulturnoj i političkoj javnosti, velikim opusom objavljenih radova, izuzetno plodnim naučno-nastavnim radom, učestvovanjem u osnivanju i radu čitavog niza strukovnih udruženja, kao i promovisanjem i zagovaranjem ideje razvijenog civilnog društva.
Ušavši u krug međunarodno priznatih sociologa, nakon isključenja sa Univerziteta u Beogradu 1975. godine, Zagorka Golubović gostuje po pozivu na više univerziteta u inostranstvu – u Švedskoj, Velikoj Britaniji i SAD. U tom periodu rad profesorke Golubović, uz radove ostalih članova Praksis grupe, navođeni su u međunarodnoj akademskoj zajednici kao najznačajniji doprinos društvenoj misli tog vremena uopšte, a naročito u okviru Istočne Evrope.
Monografije Čovek i njegov svet u antropološkoj perspektivi (1973), Antropološki portreti (1991), Antropologija u personalističkom ključu (1997) i Ja i drugi: antropološka istraživanja individualnog i kolektivnog identiteta (1999) odavno su obavezno udžbeničko štivo i važan doprinos teorijskim raspravama o problemima savremene antropologije, a monografije Staljinizam i socijalizam (1982), Kriza identiteta savremenog jugoslovenskog društva (1988), Stranputice demokratizacije u postsocijalizmu (1999), Kuda ide postoktobarska Srbija (2006) i Kako kalimo demokratiju: šta nismo naučili (2011) otvorena su kritika društvenih promena i transformacija prvo jugoslovenskog, a zatim srpskog društva sa pozicija nezavisnog, ali kritički angažovanog intelektualca. Prema Srpskom citiranom indeksu radovi Zagorke Golubović citirani su u 357 strukovnih tekstova (u oblasti društvenih nauka u 233, humanističkih 80, u tekstovima vezanim za obrazovanje i psihologiju ukupno 73 i u oblasti književnosti 16).
Celokupan rad i uticaj profesorke Golubović može se podeliti u dva osnovna, međusobno povezana pravca. Jedan se odnosi na akademsko razvijanje sociokulturne antropologije, kroz izgradnju specifičnog i originalnog teorijskog pristupa, a drugi se odnosi na teorijsko-kritičku i političku kritiku savremenog srpskog društva, kao i na kritiku neoliberalizma kao dehumanizujećeg procesa transformacije društva karakterističnog za postsocijalistički period. Područje između ta dva usmerenja čine istraživački projekti kroz koje se prepliću problemi i perspektive odnosa individue, države i društva, sagledani u personalističkom ključu.
Pored bogate univerzitetske karijere, njeno angažovanje obuhvatalo je i pionirske korake u konstituisanju beogradskog dela Praksis grupe, Korčulanske letnje škole, Instituta za filozofiju i društvenu teoriju, kasnije, rad u Alternativnoj akademskoj obrazovnoj mreži.
Dva puta bila je predsednica Sociološkog društva Srbije i jedanput predsednica Filozofskog društva Srbije, kao i članica Uprave Jugoslovenskog filozofskog i sociološkog udruženja od njegovog osnivanja. I dalje je članica Filozofskog društva Srbije, Srpskog sociološkog društva i Udruženja prevodilaca, kao i Saveta Međunarodnog udruženja za sociologiju. Bila je urednica ili članica redakcija naših najznačajnijih strukovnih časopisa (Gledišta, Filozofija, Sociologija, Praxis...).
Iz obrazloženja Odeljenja za sociologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu povodom dodele nagrade „Radomir Lukić“ za životno delo,
Emisija: Socijalizam (i)li kapitalizam: Zagorka Golubović
Svojim angažmanom i autoritetom, izuzetno je doprinela borbi za očuvanje i zaštitu Zvezdarske šume.
Rođena je 8. marta 1930. godine u Debrcu, opština Vladimirci, kod Šapca. Diplomirala je i doktorirala na Filozofskom fakultetu u Beogradu.
Bila je jedan od prvih profesora angažovanih na Katedri za filozofiju Filozofskog fakulteta u Beogradu 1957, a zatim i na Katedri za sociologiju, osnovanoj 1959. godine. Svojim angažmanom dala je nemerljiv doprinos konstituisanju akademskih studija sociologije i antropologije u Srbiji. Zaslužna je za postizanje velikog ugleda i značaja ovih disciplina na međunarodnom planu. Koristeći iskustva koja je stekla kao stipendista Britanskog saveta 1957. i 1958. godine, kao student istraživač na Univerzitetu u Notingemu u Engleskoj, profesorka Zagorka Golubović je uvela više nastavnih predmeta koji će postati deo osnovnog kurikuluma sociologije do današnjeg dana (sociologija porodice, sociokulturna antropologija). Ona je bila suosnivačica postdiplomske Katedre za interdisciplinarnu antropologiju, što je u ono vreme predstavljalo jedinstvenu inicijativu za uvođenje interdisciplinarnog koncepta studija, koji je postao standard postdiplomskih studija na velikom broju univerziteta u Srbiji.
Profesorka Zagorka Golubović svojim je ukupnim pregalaštvom obeležila razvoj naše sociologije u drugoj polovini XX veka i kao profesionalna i dosledna intelektualka dala ogroman doprinos ugledu i značaju sociologije u međunarodnoj akademskoj zajednici, ali i široj kulturnoj i političkoj javnosti, velikim opusom objavljenih radova, izuzetno plodnim naučno-nastavnim radom, učestvovanjem u osnivanju i radu čitavog niza strukovnih udruženja, kao i promovisanjem i zagovaranjem ideje razvijenog civilnog društva.
Ušavši u krug međunarodno priznatih sociologa, nakon isključenja sa Univerziteta u Beogradu 1975. godine, Zagorka Golubović gostuje po pozivu na više univerziteta u inostranstvu – u Švedskoj, Velikoj Britaniji i SAD. U tom periodu rad profesorke Golubović, uz radove ostalih članova Praksis grupe, navođeni su u međunarodnoj akademskoj zajednici kao najznačajniji doprinos društvenoj misli tog vremena uopšte, a naročito u okviru Istočne Evrope.
Monografije Čovek i njegov svet u antropološkoj perspektivi (1973), Antropološki portreti (1991), Antropologija u personalističkom ključu (1997) i Ja i drugi: antropološka istraživanja individualnog i kolektivnog identiteta (1999) odavno su obavezno udžbeničko štivo i važan doprinos teorijskim raspravama o problemima savremene antropologije, a monografije Staljinizam i socijalizam (1982), Kriza identiteta savremenog jugoslovenskog društva (1988), Stranputice demokratizacije u postsocijalizmu (1999), Kuda ide postoktobarska Srbija (2006) i Kako kalimo demokratiju: šta nismo naučili (2011) otvorena su kritika društvenih promena i transformacija prvo jugoslovenskog, a zatim srpskog društva sa pozicija nezavisnog, ali kritički angažovanog intelektualca. Prema Srpskom citiranom indeksu radovi Zagorke Golubović citirani su u 357 strukovnih tekstova (u oblasti društvenih nauka u 233, humanističkih 80, u tekstovima vezanim za obrazovanje i psihologiju ukupno 73 i u oblasti književnosti 16).
Celokupan rad i uticaj profesorke Golubović može se podeliti u dva osnovna, međusobno povezana pravca. Jedan se odnosi na akademsko razvijanje sociokulturne antropologije, kroz izgradnju specifičnog i originalnog teorijskog pristupa, a drugi se odnosi na teorijsko-kritičku i političku kritiku savremenog srpskog društva, kao i na kritiku neoliberalizma kao dehumanizujećeg procesa transformacije društva karakterističnog za postsocijalistički period. Područje između ta dva usmerenja čine istraživački projekti kroz koje se prepliću problemi i perspektive odnosa individue, države i društva, sagledani u personalističkom ključu.
Pored bogate univerzitetske karijere, njeno angažovanje obuhvatalo je i pionirske korake u konstituisanju beogradskog dela Praksis grupe, Korčulanske letnje škole, Instituta za filozofiju i društvenu teoriju, kasnije, rad u Alternativnoj akademskoj obrazovnoj mreži.
Dva puta bila je predsednica Sociološkog društva Srbije i jedanput predsednica Filozofskog društva Srbije, kao i članica Uprave Jugoslovenskog filozofskog i sociološkog udruženja od njegovog osnivanja. I dalje je članica Filozofskog društva Srbije, Srpskog sociološkog društva i Udruženja prevodilaca, kao i Saveta Međunarodnog udruženja za sociologiju. Bila je urednica ili članica redakcija naših najznačajnijih strukovnih časopisa (Gledišta, Filozofija, Sociologija, Praxis...).
Iz obrazloženja Odeljenja za sociologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu povodom dodele nagrade „Radomir Lukić“ za životno delo,
Emisija: Socijalizam (i)li kapitalizam: Zagorka Golubović
Нема коментара:
Постави коментар